வேர்கள் இல்லாத மரமொன்று
காற்றினில் மிதந்து கொண்டிருக்கிறது
உலுத்துப் போன தன் வேர்களை
வலியை மீறி அறுத்தெறிய நேர்ந்த
அதன் துக்கமோ
எந்த கணமும் நிகழ்ந்துவிடக்கூடிய தன் சரிவை
பலங்கொண்ட மட்டும் எதிர்த்து
தன் தளிர்களை மேலெழுப்பும்
அதன் பிராயத்தமோ
மேகத்திலிருந்து நீர்உறிஞ்சக் கற்று
தன் உயிர்ப்பை நிலைநிறுத்த
அதன் கிளைகள் படும் அவஸ்தைகளோ
உரம் மிக்க அதன் புதுவேர்கள்
பூமி நோக்கி மெதுவாய்
இறங்கிக் கொண்டிருப்பதோ
நம் கண்களுக்கு
தெரிவதே இல்லை
நம்மிடம் இருப்பதெல்லாம்
மரபின் கேள்வி மட்டும் தான் -
வேர்களை இழந்து போய்
விறகுக்கு ஆனபின்னும்
இது பூப்பது யாருக்காக ?
/1st Jan, 2007
2 comments:
அருமை கணேஷ்
நம்மிடம் இருப்பதெல்லாம்
மரபின் கேள்வி மட்டும் தான் -
வேர்களை இழந்து போய்
விறகுக்கு ஆனபின்னும்
இது பூப்பது யாருக்காக ?
-- அருமையான வரிகள்!
மொத்ததில் ஆழமான அழகான சிந்தனை.
Post a Comment