ஈரம்

அலட்சியமாய்

நீங்கள் சுண்டியெறிந்த

என் கண்ணீர்

கவிதையில் விழுந்தது

அலட்சியமாய்

நீங்கள் சுண்டியெறிந்த 

என் கவிதை

இன்னும் காய மறுக்கிறது

இந்த மரங்கள்

குளித்து முடித்து
ஈரம் சொட்ட
நீ வரும் அழகை
நினைவுபடுத்துகின்றன
மழையில் நனைந்த
ஈரம் காயாத
இந்த மரங்கள்

உள்ளெரியும் தீ

கண்ணீர் பெருகி
கழுவிப் பார்த்தும்
களைய மறுக்கும்
கண்களில் சோகக்கறை

முகத்தில் பழக்கமில்லா
புன்னகையொன்றை
பொருத்திப் பார்க்க
உதடுகள் நடிக்கும்

விருப்பமில்லா
வார்த்தைகள் விழுந்து
என்னை விலக விடு
என்று இறைஞ்சும்

மனதில் சுமக்க முடியா
பாரம் ஏறி
தோள்கள் துவண்டு புதையும்

சவமாய் சரிய
சாத்தியம் இருந்தும் -
உள்ளெரியும் தீயோ
முன்னே செல்
இன்னும் வெல் - என்று
செயலில் ஓங்கி ஒலிக்கும்
உலகம் நின்று கேட்கும்

பொக்கிஷம்

பேரன்போடு நீ கொடுத்த
உன் இதயப் பெட்டியை
பேராவலோடு
பெற்றுக் கொண்டேன்.

தயாராயிருந்த
என் பட்டியலில் இருந்து
ஒவ்வொன்றாய்
நான் தேடத் தொடங்க
ஒன்றும் கிடைக்காத படபடப்பில்
உன் பெட்டியில் இருந்ததெல்லாம்
வீசியெறிந்து
மீண்டும் மீண்டும்
தேடித் தோற்று
உன் இதயம் ஒரு காலிப்பெட்டி
என்று கண்ணீர் விட்டேன்.

இறுதியில் -
இருள் சூழ்ந்த தனிமையில் -
நான் வீசியெறிந்ததெல்லாம்
என்னவென்று
ஒவ்வொன்றாய்
ஒவ்வொன்றாய்
காணக் காண
உன் இதயமெனும்
பொக்கிஷத்தை
கண்டு கொண்டேன்.