சிகரம் ஏறி சிறகு விரித்து
உயரப்பறந்து வானுயரப்பறந்து
மேகம் கடந்து மேனி சிலிர்த்து
கண்கள் மூடி உள்ளம் விழிக்க
பாவம் இது பசிமயக்கம் எனச்சொல்லி
தெருவோரம் சீட்டெழுதித் தந்தார்கள்.
கூழுக்கு வரிசை கட்டி
கும்பிடச் சொன்னார்கள்.
வேண்டாத ரோமங்கள் எனக்காட்டி
என் சிறகுகளைச் சிரித்தார்கள்.
எண்ணங்கள் செதுக்கியொரு சிலைவடிக்க
எத்தனைக்கு விலைபோகும்
என்று மட்டும் கேட்டார்கள்.
சின்னச்சறுக்கல்களில் உணர்வுகள்
சிராய்த்து நோகும் போது
உள்ளம் பகிர்ந்து கொள்ள ஓர்
உறவுக்கரம் தேட
புண்ணியம் சேர்க்க வழியாச்சு
எங்கே உன் பிச்சைப்பாத்திரம் என்றார்கள்.
எத்தனை முயன்றாலும்
சொல்லிப் புரிவதில்லை என்பதால்
புன்னகைத்து அவர்களைக் கடக்கின்றேன்.
பசிமயக்கம் போய் இப்போது பார்
தின்ற கொழுப்பு என்கிறார்கள்.
/8th Oct, 2006
4 comments:
All your poems seem to be soooo healthy...
with the natural flow of powerful words...
especially this poem...
பசிமயக்கம் போய் இப்போது பார்
தின்ற கொழுப்பு என்கிறார்கள்.
yaarukkum solli puriya vekkave mudiyadhu...
hope we get atleast one person to understand the unsaid thoughts... :)
Ganesh,
you were refering to this poem for sometime in our T talks.. and I didn't get a chance to read it for sometime.. finally I got to read this poem.
hmm.. especially after reading these words...
"சின்னச்சறுக்கல்களில் உணர்வுகள்
சிராய்த்து நோகும் போது
உள்ளம் பகிர்ந்து கொள்ள ஓர்
உறவுக்கரம் தேட
புண்ணியம் சேர்க்க வழியாச்சு
எங்கே உன் பிச்சைப்பாத்திரம் என்றார்கள்"
Yenakkul Oru nerudaal !!!
hey anand, i swear u dont have to have nerudal with those lines.. its not u :)))))) Thats why i cautiously chose "vuravukkaram" word..
வார்த்தைகளே இல்லை நண்பனே.. இக்கவிதைக்கு மறுமொழியிடுமளவுக்கு..
நீங்களே எல்லா வார்த்தைகளையும் பயன்படுத்திவிட்டதால்..
Post a Comment