வெளிச்சம் தேடும் வேர்கள்

பிறந்த கணத்திலிருந்தே
ஆழமான இருள்வெளியில்
திசை தெரியாத பயணம்.

மண்படிமங்கள் குடைந்து
பாறைகள் மோதி
நம்மை நூறாய் கிழித்துக் கொண்டும்
விதித்த வழியே தொடர்ந்தோம்.

வெறுமை இறுக்கத்தின்
வியர்வை கசகசப்பில்
நாம் முடங்கித் தவித்திருக்க
நம்மின் மறுபாதியோ
வான்முட்டக் கிளைபரப்பி
பூமணத்தின் கிறக்கத்தில்
தென்றலோடு சல்லாபித்திருக்கிறது.

இனி பொறுப்பதில்லை.
ஒன்றுகூடி முட்டிமோதி
பூமிபிளந்து வெளிப்புறப்பட்டன
வேர்கள்.

பேரிரைச்சலோடு
சரிந்து விழுந்தது
மரம்.

/6th Dec, 2006