எந்தையும் தாயும்

துள்ளத் துடிக்க

வெட்டி எடுக்கப்பட்ட

புரையோடிய உறுப்பு -

என் தந்தை.

கொட்டும் உதிரம் நிறுத்த

தீயிட்டுப் பொசுக்கி

எஞ்சிய உயிர் தாங்கும் உடல் -

என் தாய்.

ஊன் கருகும் நெடியும்

உள்ளறுக்கும் வீறலும் -

என் பால்யம்.

சிறுவன்

மிகுந்த அன்போடும்

ஆழ்ந்த அக்கறையோடும்

நீங்கள் தந்த அறிவுரைகளை

மிகக் கவனமாக

குறிப்பெடுத்துக் கொண்டேன்

 

கூழாங்கற்களோடு விளையாடும்

தெள்ளிய நீரோடும்

சிற்றோடையின் இசையென

ஆழ்மனத்தின் இரைச்சல்கள்

அமைதி கொள்ளும் வரை

அதன் அர்த்தங்கள்

படித்துக் கொண்டேன்

 

கூர்பார்த்து தேர்ந்தெடுத்து

குறிபார்த்து எய்யப்பட்ட

அம்புகள் -

நேர்த்தியான மிடுக்கோடு

நேரம் பார்த்து சொறுகப்பட்ட

வார்த்தைகள் -

இயல்பான இடறலில்

இடம்தவறி எழுந்துவிட்ட

நினைவுகள் -

தாக்கும் போது

கேடயமாய் பயன்படுத்தவும்

பழகிக் கொண்டேன்

 

என்றாலும் -

விழியெல்லாம் ஊற்றெடுக்க

உதடெல்லாம் துடிதுடிக்க

உடலெல்லாம் நடுநடுங்க

சிறுவனொருவன்

என் அறைக்கதவைத் தட்டும்போது

சிந்தைகலங்கி அழாமல்

சிரிக்க இன்னும் பழகவில்லை.

 

-Ganesh.

வந்து சேர்பவன்

எத்தனைதான் எழுதினாலும்

போய் சேரவேண்டும் இல்லையா

இல்லையென்றால்

எழுதுவானேன் ?

இன்றில்லை என்றாலும்

என்றாவதொருநாள்

வந்து சேர்வான் இல்லையா

அதற்காகத் தான்

அப்பாவின் பள்ளம்

இங்கிருந்து அங்கு செல்வதுதான்

வாழ்க்கை

குளிரூட்டப்பட்ட காரில்

இசையைத் தெறிக்கவிட்டு

நரம்பு புடைக்க கத்தியபடி

கடந்திருக்கலாம்

மாட்டுவண்டி கட்டிக்கொண்டு

மக்களை சேர்த்துக்கொண்டு

மெல்லிசை முனுமுனுத்தபடி

மெதுவாக கடந்திருக்கலாம்

தோள்களில் சுமந்தபடி

தீராக்கதை பேசி

வழிப்பாதை இரசித்து

நடந்தும் கடந்திருக்கலாம்

கூடவரவில்லை என்றாலும்

அக்கறையாய் அறிவுரை சொல்லி

அன்போடு வழிகாட்டி

அனுப்பியாவது வைத்திருக்கலாம்

மாறாக

தானே பெரிய பள்ளம் தோண்டி

தலைகுப்புற அதில் விழுந்து

தள்ளாடிச் சாய்ந்துகிடந்தார்

அப்பா

இங்கிருந்து அங்கு கயிறுகட்டி

அதில் நடந்தபடியோ

தொங்கியபடியோ

கடந்துகொண்டிருக்கிறது

வாழ்க்கை

ஈரம்

அலட்சியமாய்

நீங்கள் சுண்டியெறிந்த

என் கண்ணீர்

கவிதையில் விழுந்தது

அலட்சியமாய்

நீங்கள் சுண்டியெறிந்த 

என் கவிதை

இன்னும் காய மறுக்கிறது

இந்த மரங்கள்

குளித்து முடித்து
ஈரம் சொட்ட
நீ வரும் அழகை
நினைவுபடுத்துகின்றன
மழையில் நனைந்த
ஈரம் காயாத
இந்த மரங்கள்

உள்ளெரியும் தீ

கண்ணீர் பெருகி
கழுவிப் பார்த்தும்
களைய மறுக்கும்
கண்களில் சோகக்கறை

முகத்தில் பழக்கமில்லா
புன்னகையொன்றை
பொருத்திப் பார்க்க
உதடுகள் நடிக்கும்

விருப்பமில்லா
வார்த்தைகள் விழுந்து
என்னை விலக விடு
என்று இறைஞ்சும்

மனதில் சுமக்க முடியா
பாரம் ஏறி
தோள்கள் துவண்டு புதையும்

சவமாய் சரிய
சாத்தியம் இருந்தும் -
உள்ளெரியும் தீயோ
முன்னே செல்
இன்னும் வெல் - என்று
செயலில் ஓங்கி ஒலிக்கும்
உலகம் நின்று கேட்கும்